Çok yoksul bir adama bir gün birisi bir yumurta armağan etti. Adamcağız, değerli armağanyi karısına göstermek amacıyla koşa koşa eve gitti.
Sevinç içersinde karısına;
“Şuna bak!” diye bağırdı. “Sonunda varlıklı olabileceğiz” dedi.
Karısı;
“Hediye fena değil ama bununla nasıl varlıklı olabileceğimize aklım ermiyor” diye söylendi.
Adam;
“Sende de hiç akıl yok” diye dudak büktü… “Bak, hem de nasıl varlıklı olacağız! Bu gece, yumurtayı komşunun tavuğunun yumurtalarının arasına koyacağım. Civcivler çıktığı zaman dişi olanlarından birini seçip alacağım.
Bu dişi civciv büyüyüp tavuk olacak ve bir sürü yumurta yumurtlayacak. Bu yumurtalar yardımıyla bir sürü tavuğum olacak. Onlar da yumurtlayacaklar, tavuk adedim daha da artacak. Çok geçmeden o kadar çok yumurtalarımız ve tavuğumuz olacak ki, bunların satışından elde edeceğimiz para ile bir inek almamız olası olacak.
Bu inek yavrulayacak; yavrular da büyüyüp inek olacaklar. Birkaç yıla kalmadan bu ineklerle buzağıların satışından o kadar çok para kazanmış olacağız ki, bir ev ve tarlalara ayırmak niyetindeyim; üçte ikisini ev ile tarlalara ayırmak niyetindeyim; üçte birisi ile de elbiseler, ev eşyası ve buna benzer şeyler alırız. Daha bir oran param kalırsa, genç ve güzel bir hanım hizmetçi de tutarım…”
Karısı, başkaldırı dolu bir sesle;
“Nee?” diye bağırdı. “Bir hizmetçi tutacaksın ha? Üstelik genç ve güzel bir bayan öyle mi? Senin niyetin bozuk!”
Ve yumurtayı kaptığı gibi duvara fırlattı!
Hiçbir mutfak, iki bayana yetecek kadar geniş değildir.